Dysbioza jelitowa: dlaczego występuje i jak radzić sobie z jej nieprzyjemnymi objawami?

Ludzkie jelito jest miejscem sprzyjającym wzrostowi i rozwojowi pewnych bakterii. Tworzą one mikroflorę, która pomaga organizmowi trawić i wchłaniać składniki odżywcze z pożywienia oraz eliminować toksyny.

Bifidobakterie i pałeczki kwasu mlekowego są uważane za korzystne bakterie, a Candida, gronkowce i paciorkowce są uważane za patogeny oportunistyczne. W przypadku dysbiozy równowaga tych mikroorganizmów zmienia się w kierunku negatywnym, tj. liczba bakterii oportunistycznych wzrasta i rozpoczynają one swoją aktywną, ale niepożądaną działalność Układ trawienny cierpi i nie może prawidłowo wykonywać swoich funkcji.

Dlaczego dochodzi do zaburzeń mikroflory jelitowej?

Głównymi przyczynami są:

Inną bardzo częstą przyczyną dysbiozy jest niedobór laktazy. W tej chorobie cukier mleczny lub laktoza nie mogą być wchłaniane w organizmie z powodu braku specjalnego enzymu, laktazy. W ciągu pół godziny po zjedzeniu produktów mlecznych (twaróg, mleko, kefir) u osoby pojawiają się nieprzyjemne objawy niestrawności.

Niedobór laktazy może wystąpić w każdym wieku z powodu uszkodzenia komórek jelitowych odpowiedzialnych za produkcję i wydzielanie enzymu.

Dysbioza jelitowa – objawy

W przypadku osób dorosłych najczęstszymi objawami dysbiozy są objawy dyspeptyczne, takie jak biegunka lub zaparcia u osób starszych. Kał staje się pienisty i płynny, zmieniając kolor na jaśniejszy. W niektórych przypadkach pacjenci skarżą się na pieczenie w okolicy odbytu.

Objawom tym towarzyszy zwiększone tworzenie się gazów, wzdęcia wieczorami, wzdęcia, skurcze, bóle brzucha, nudności, wymioty i odbijanie. Osoba może nawet stracić apetyt. 

Takie objawy występują, ponieważ dana osoba nie jest w stanie w pełni wchłonąć składników odżywczych, które dostają się do jelit wraz z pożywieniem.

Dysbioza a Dysbakterioza

Dysbioza i dysbakterioza to dwa terminy, które często występują w kontekście zaburzeń mikroflory bakteryjnej w organizmie. Choć brzmią podobnie i dotyczą mikroorganizmów, mają pewne subtelne różnice w znaczeniu.

Dysbioza: Dysbioza to termin ogólny, oznaczający nieprawidłową równowagę mikroflory bakteryjnej w organizmie. Może obejmować różne mikroorganizmy, nie tylko bakterie, i występować w różnych miejscach ciała. To szerokie pojęcie, odnoszące się do zaburzeń w całym mikroekosystemie organizmu.

Dysbakterioza: Dysbakterioza to bardziej specyficzny termin, skupiający się wyłącznie na zmianach w składzie bakterii. Jest to rodzaj dysbiozy, w którym problem dotyczy głównie mikroflory bakteryjnej. Może występować w konkretnym obszarze, na przykład w jelitach, i wpływać na zdolność organizmu do utrzymania równowagi bakteryjnej.

Podsumowując, dysbioza to ogólne zaburzenie równowagi mikroflory, podczas gdy dysbakterioza koncentruje się na konkretnych zmianach w populacji bakteryjnej. Oba terminy są używane w kontekście badania i zrozumienia interakcji mikroorganizmów w organizmie człowieka.

Dysbioza jelitowa – jak leczyć

W wielu przypadkach konieczna jest konsultacja z lekarzem w celu przepisania terapii lekowej. Jednak osoba może znacznie złagodzić swój stan, przestrzegając określonej diety:

Jeśli przyczyną dysbiozy jest nietolerancja laktozy, Mamalac pomoże zmniejszyć objawy choroby.

Produkt zawiera enzym laktazę. Jest on stosowany w terapii substytucyjnej, gdy organizm nie jest w stanie samodzielnie wchłonąć cukru mlecznego.

Mamalac to całkowicie naturalny produkt, który nie ma skutków ubocznych. Normalizuje trawienie, łagodzi ból, skurcze, nadmierne tworzenie się gazów i przywraca prawidłową równowagę mikroflory jelitowej. Suplement diety pozwala spożywać mleko i sery bez obaw o swoje zdrowie.

Z Mamalaciem nie ma potrzeby wykluczania z diety ulubionych potraw!

Źródła:

https://vorwartspharma.com/articles/tpost/jjxhic4tr1-disboz-kishechnika-sindrom-podraznenogo

Dr Anna Kowalska

Dr Anna Kowalska to wybitny praktyk medyczny, naukowiec i publicysta. Posiadając stopień doktora medycyny uzyskany na Uniwersytecie Jagiellońskim, kontynuowała swoją edukację, specjalizując się w chirurgii serca. Jej wszechstronne doświadczenie kliniczne i badawcze, wzbogacone o 20 lat praktyki, czynią ją autorytetem w dziedzinie. Regularnie publikuje artykuły, dzieląc się wiedzą na temat nowoczesnych technik operacyjnych w leczeniu chorób serca, zyskując uznanie wśród swoich rówieśników oraz pacjentów.